Op 13 Maart 2018 werd ik 36 jaar oud en net zoals dat bij elk moment van jaarlijkse herhaling gaat, kan je aftoetsen en vergelijken, met kans op eventuele goede voornemens.
Ik overschouwde mijn gezinsleven, winkel-activiteiten, vriendschappen, muzikale en beeldende kunsten en bleef hangen bij dat laatste. Ik besefte dat mijn groeiende drang naar detaillering ervoor zorgde dat een deel van de nonchalance en frivoliteit was verdwenen. Ik werk nu veel langer aan een schilderij dan pakweg 5 jaar geleden waardoor de keuze voor een onderwerp veel sterker wordt afgewogen. Persoonlijke anekdotes haalden het canvas niet meer omdat ik mijn schilderijen liever universeel en ongebonden wilde houden.
Maar tegelijk hou ik van intiemere fait divers en lossigheid in de schilderkunst. Ik wilde ze de desondanks behouden.
Aan de ontbijttafel van mijn verjaardags-verrassingsontbijt kwam ik op het idee om met mijn Iphone fragmentjes te fotograferen van dagdagelijkse gebeurtenissen. Een beeldend dagboek dmv mijn collage-techniek. Tevens een tegengewicht voor de vluchtigheid van sociale media waarbij de waarde van een dagboek-beeld slechts een swipe duurt. Ik wilde een beeld weer persoonlijk maken en ging meteen aan de slag...